print this page

Op de museale weegschaal

Innovatieve methode voor collectiewaardering in zes stappen.

Wie bepaalt de waarde van de collectie, als de 'expert' anno 2013 niet meer geldt als enige autoriteit? Hoe waardeer je een object of een collectie als er geen vaststaande, objectief meetbare waarde is? En hoe zorg je voor voldoende maatschappelijk draagvlak voor erfgoed in een tijd waarin de culturele sector onder druk staat?

WW Collectiewaardering

Meester van de Utrechtse Stenen Vrouwenkop, Schouderstuk van een vrouwfiguur, 1500-1529, Museum Catharijneconvent, Utrecht. Foto: Museum Catharijneconvent.

Innovatieve methodiek

In nauwe samenwerking met de museumwereld presenteert de RCE een innovatieve methodiek voor collectiewaardering. Op de museale weegschaal is een nieuwe manier om in zes stappen waarde toe te kennen aan museale objecten en (deel)collecties. Een toepasbaar instrument, aan de praktijk getoetst en resultaat van gedegen onderzoek. De methodiek maakt het uitgesproken lastige begrip 'waarde' hanteerbaar voor collectiebeheerders en beslissers.

Voor wie

Kennis is onmisbaar om tot een zinvolle waardering te komen. De nieuwe methode gaat ervan uit dat kennis van museale objecten en (deel)collecties bij verschillende personen aanwezig is. Niet alleen bij professionals, zoals conservatoren, collectiebeheerders, educatief en pr-medewerkers of restauratoren, maar ook bij niet-professionals: het publiek, mecenassen, bruikleengevers, liefhebbers, toeristen en ‘gewone mensen’.

Casestudies

De methodiek uit de handreiking Op de museale weegschaal is getest met museale partners. Doel was hun feedback te verzamelen over de begrijpelijkheid, gebruiksvriendelijkheid en toepasbaarheid van deze nieuwe manier van waarderen van objecten en (deel)collecties.

Ervaringen

In de casestudies zijn de ervaringen vastgelegd van het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem, Museum Willet-Holthuysen in Amsterdam, de werkgroep Kunst van de Stichting Grote Kerk Cultureel in Emmen, het Historisch Museum Arnhem en de RCE zelf. Toetsaspecten waren onder meer: de aanleiding van de waardering, het referentiekader, de werkwijze, de resultaten, conclusies en de beslissingen die zijn genomen na afloop van de waardering. Op basis van de nieuwe inzichten en bevindingen en het commentaar van de deelnemende instellingen is de methodiek steeds aangepast en verbeterd. Zie de afzonderlijke casestudies onder Resultaten.

De zes stappen bij het waarderingsproces

1. Formuleer de aanleiding en vraagstelling en leg deze vast op het waarderingsformulier;
2. Bepaal wat u gaat waarderen, binnen welk referentiekader en wie de belanghebbenden zijn;
3. Bepaal welke criteria voor de waardering relevant zijn en definieer het waarderingskader;
4. Ken waardescores toe en onderbouw ze met argumenten;
5. Verwerking van de toetsing;
6. Besluit of actie.