New Strategies in the Conservation of Contemporary Art.
New Strategies in the Conservation of Contemporary Art is een samenwerking tussen de Universiteit van Maastricht (UM), de Universiteit van Amsterdam (UvA) en de RCE.
Daarbinnen voerden RCE-onderzoekers een promotieproject uit.
Anders dan bij de conservering van ‘traditionele’ objecten zijn hedendaagse kunstwerken vaak gemaakt van tijdelijke materialen en media. Denk maar aan kunstwerken van chocolade, stoom, gras, video of licht.
Conserveringsstrategieën op het gebied van contemporaine kunst zijn daardoor minder vaak gericht op het materiaal zelf, maar eerder op processen die herinstallatie in de toekomst op verantwoorde wijze mogelijk maken. Dialoog met de kunstenaar en alle betrokken personen speelt daarin een belangrijke rol, evenals documentatie en theorievorming over authenticiteit, locatiegebondenheid en veranderlijkheid van het kunstwerk.
Binnen dit onderzoeksprogramma (financieel ondersteund door NWO en de RCE) deed Tatja Scholte onderzoek naar de invloed van conservering, presentatie en verplaatsing op de betekenis van site specific installaties. IJsbrand Hummelen onderzocht de rol van menselijke en technische mediatie bij het conserveren van moderne en hedendaagse kunst.
De onderzoeken van de beide RCE-promovendi leverden een bijdrage aan de synthetiserende publicatie van programmaleider Renée van de Vall (UM) over het verschuivende paradigma in conservering. Daarin ligt de nadruk op de dilemma’s die hedendaagse kunstwerken voor conservering oproepen en de oplossing: de ontwikkeling van een ‘morele taxonomie’ door casestudies onderling te vergelijken.
De RCE-onderzoeken vonden plaats in samenwerking met het beroepsveld zoals het Van Abbemuseum, Tilburg, Museum Boijmans van Beuningen, Rotterdam, Stedelijk Museum Amsterdam, Gemeentemuseum Den Haag en de universiteiten van Maastricht en Amsterdam.